فرمت فایل : word (قابل ویرایش) تعداد صفحات : 84 صفحه
مقدمه :
یکی از تحولاتی که از ابتدای شکل&zwnj گیری علم اقتصاد مورد توجه اقتصاد&zwnj دانان بوده مسئله رشد و توسعه اقتصادی است. رشد و توسعه اقتصادی از جمله اهداف اصلی در سیاستگذاری و تصمیم&zwnj گیری اقتصادی است شاید به همین جهت به یکی از مهمترین موضوعاتی بدل شده که ذهن اقتصاددانان را به خود معطوف داشته. باید توسعه را جریانی چند بعدی دانست که مستلزم تغییرات اساسی در ساخت اجتماعی، نهادهای ملی، طرز تلقی مردم، کاهش نابرابری، ریشه کن کردن فقر مطلق و نیز تسریع رشد اقتصادی است.
در دنیای پیچیده و پر تلاطم کنونی، بسیاری از کشورها، به ویژه کشورهای در حال توسعه، برای قرار گرفتن در مسیر توسعه و افزایش رشد اقتصادی، سرمایه&zwnj گذاری در بخشهای مختلف اقتصادی را در اولویت قرار داده&zwnj اند. در حالی که تشکیل سرمایه به عنوان یکی از متغیرهای حیاتی رشد اقتصادی محسوب می&zwnj شود. این کشورها از نظر مالی فقیرند اما دارای فرهنگ، شرایط اقتصادی، اجتماعی و ساخت سیاسی متفاوتی هستند و با مسائلی مواجهند از جمله بازارهای محدود، کمبود مهارتها، قدرت ضعیف چانه زنی امید کم به خوداتکایی مهم اقتصادی، مخصوصاً کمیابی منابع مالی. اینگونه از کشورها در یک رشته از هدفهای مشترک سهیم&zwnj اند این هدفها شامل : کاهش فقر و نابرابری و بیکاری، تأمین حداقل سطح آموزش و بهداشت. مسکن و غذا برای افراد متبوع کشور و نیز گسترش امکانات اقتصادی، اجتماعی و ایجاد همبستگی ملی می&zwnj شود.
کشورهای در حال توسعه برای رسیدن به اهداف فوق و قرار گرفتن در مسیر توسعه و رشد اقتصادی تا حدودی نیازمند تشکیل سرمایه هستند. تشکیل و تمرکز سرمایه از منابع داخلی می&zwnj تواند موجب خودکفایی در تولید کالاهای مصرفی و سرمایه&zwnj ای شده و تشکیل سرمایه عامل مهم و بنیادی در تحقق توسعه است. نیروهای مولد جامعه را از طریق تولید کالاهای سرمایه&zwnj ای افزایش می&zwnj دهند تا از این طریق بتوانند به تولید کالاهای مصرفی و ضروری مبادرت ورزند. از طرف دیگر عدم تشکیل سرمایه کافی می&zwnj تواند منجر به کاهش بهره&zwnj وری گردد که آن نیز منجر به کاهش سطح درآمدها و رشد اقتصادی که انعکاسی از قدرت تولید پایین است، خواهد شد. کاهش سرمایه&zwnj گذاری به معنای پایین بودن بهره&zwnj وری و ضعف قدرت خرید مردم و در نتیجه پایین بودن مستمر درآمدهاست.
بنابراین برای افزایش سطح بهره&zwnj وری باید پس اندازهای داخلی و &hellip برای ایجاد سرمایه&zwnj گذاری جدید در کالاهای سرمایه&zwnj ای مادی تجهیز شود و نیز از طریق سرمایه&zwnj گذاری در آموزش و پرورش و تربیت نیروی فنی به تشکیل سرمایه انسانی اقدام شود. تجربه موجود در پیشرفت اقتصادی جهان نشان می&zwnj دهد که همراه با رشد اقتصادی سیر فزاینده انباشت سرمایه نیز وجود داشته است. از آنجا که سرمایه&zwnj گذاری شرطی حیاتی برای به جریان انداختن وجوه در دسترس و کسب سود و منفعت بیشتر برای صاحب سرمایه و ایجاد اشتغال، رفاه و &hellip برای جامعه است. متولد سرمایه و چگونگی تجهیز منابع برای رسیدن به این سرمایه به عنوان یکی از مهمترین مباحث اقتصادی مطرح می&zwnj شود.
سرمایه و سرمایه&zwnj گذاری :
سرمایه یعنی وجوه قابل سرمایه&zwnj گذاری و حاصله از پس&zwnj انداز که به صورت ماشین&zwnj آلات، ساختمان، ابزار مهارتها و یا وجوه نقد به جریان کار انداخته می&zwnj شود. مفهوم تشکیل سرمایه این است که جامعه کلید فعالیتهای مولد خود را به خدمت نیازمندیها و مصارف فوری نمی&zwnj گذارد بلکه قسمتی از آن را صرف تولید کالاهای سرمایه&zwnj ای مانند ماشین&zwnj آلات، کارگاهها، تجهیزات و تمامی اشکال سرمایه می&zwnj کند که قادر است تأثیر نیازهای مولد جامعه را به میزان زیادی افزایش دهد. بدین ترتیب می&zwnj توان سرمایه را به پنج گروه طبقه&zwnj بندی کرد :
1ـ از طریق سرمایه&zwnj گذاری خارجی (وامهای خارجی)
2- از محل وجوه حاصل از فروش منابع طبیعی کشور
3- از طریق پس&zwnj انداز اجباری نظیر مالیاتها
4- از طریق پس&zwnj انداز اختیاری توسط بانکها و بورس اوراق بهادار
5- از طریق شرکت&zwnj های بیمه
که در مورد گروه چهارم و پنجم می&zwnj توان گفت که بهترین طریق منبع عرضه سرمایه&zwnj اند. بدین ترتیب سرمایه&zwnj گذاری را می&zwnj توان تشکیل سرمایه یا به عبارتی نتیجه&zwnj ای از تحصیل، تشکیل یا ایجاد منابع برای استفاده در فرایند تولید تعریف نمود. در واقع هدف از سرمایه&zwnj گذاری انتقال قدرت خرید فعلی به قدرت خرید بیشتر در آینده است.
نقش سرمایه در رشد و توسعه :
تولید تابعی از عوامل گوناگون است که سرمایه یکی از آنها به شمار می&zwnj رود البته هر چند عواملی مثل نیروی کار، منابع طبیعی، تکنولوژی و مدیریت نیز دارای نقشهای خاص خود می&zwnj باشند. ولی همیشه اهمیت تجهیز سرمایه به گونه&zwnj ای بوده که عوامل دیگر را تحت تاثیر خود قرار داده است. این مهم به ویژه در کشورهای در حال توسعه از درجه اهمیت بالاتری برخوردار است. شکل&zwnj گیری و تشکیل سرمایه با هزینه اقتصادی ولی با نرخ بازگشت توأم خواهد بود سرمایه&zwnj گذاری وقتی امکان&zwnj پذیر است که تخصیص منابع منجر به افزایش ذخایر سرمایه&zwnj ای، چه مادی، چه انسانی شود. تشکیل سرمایه جریانی است مستمر. همراه با اثرپذیری و اثر گذاری متقابل یعنی تشکیل سرمایه و به کارگیری آن درآمد را افزایش می&zwnj بخشد و افزایش درآمد به نوبه خود تشکیل سرمایه را بیشتر تسهیل می&zwnj کند. تراکم سرمایه در صورتی بدست می&zwnj آید که مقداری از درآمدهای امروز پس&zwnj انداز و تبدیل به سرمایه شود تا از آن طریق بتوان درآمد و تولید بیشتری در آینده بدست آورد. در مراحل اولیه رشد و توسعه به دلیل فقر شدید امر تشکیل پس&zwnj انداز و یا سرمایه لازم و ضروری است. زیرا از یک طرف منابع مالی به مقدار کافی در دسترس نیست و از سوی دیگر تجهیز این وجوه محدود به سمت بخش تولیدی، صنعتی به دلیل فقدان بازارهای مالی برای تسهیل این امر به راحتی انجام&zwnj پذیر نیست به طوریکه در اکثر کشورهای پیشرفته صنعتی توسعه بخش مالی به دنبال آن بازار سرمایه موجباتی را فراهم ساخته تا بخشی قابل توجهی از منابع مالی مورد نیاز بنگاههای تولیدی و اقتصادی از طریق سازکار اوراق بهادار تأمین شود.
